De term ‘pop klassieker’ wordt veel gebruikt om bepaalde liedjes uit de popmuziek aan te duiden. Maar wat is een popklassieker eigenlijk? Aan welke ‘regels’ moet een poplied voldoen voordat het een popklassieker genoemd mag worden?
Op dit moment ontbreekt er volgens mij een heldere definitie, kijk zelf maar. Het lijkt me daarom leuk hier even bij stil te staan bij een aantal factoren op te sommen waar een pop klassieker mogelijk aan zou kunnen voldoen:
Grote hit?
Moet een popklassieker een grote hit zijn geweest? Volgens mij niet. Veel grote hits zijn (gelukkig) al weer vergeten en worden nauwelijks meer op de radio gedraaid. Verder zijn er veel popklassiekers die net na hun release slechts een bescheiden hitnotering wisten te behalen, (bijv. Old & Wise en She Sells Sanctuary). Tenslotte zijn er ook vele pop klassiekers die nooit een hit status hebben behaald, zoals The End, Wish You Were Here en Stairway To Heaven. Een grote hit lijkt me dus geen voorwaarde.
Populair?
Het betreffende lied zou nog regelmatig op reguliere radio stations te horen moeten zijn en op deze wijze lang na hun verschijning in de hitlijsten nog nieuwe luisteraars kunnen bereiken. 
Op deze wijze (of door een rerelease/remix/sample) worden deze nummers door een nieuwe generatie luisteraars ‘herontdekt’, wat de levensduur van de nummers aanzienlijk verlengt. Nummers van de Beatles zullen lang na de vergrijzing van de toenmalige Beatles fans popklassiekers blijven. Dit geldt ook voor nummers als Radar Love, A Whiter Shade Of Pale en Paint It Black.
Overigens duiken veel van deze nummers elk jaar weer op in all-time favorieten lijstjes als de Top 100/1000 Aller Tijden en de Top 2000. Op deze wijze zijn die lijsten een maatstaf van de populariteit van oude hits.
Deze lijsten hebben wel een paar nadelen. 
Zo is de ruimte van een lijst, hoe omvangrijk ook, beperkt, en sluit het eigenlijk ook nummers uit die voor popkenners wel als klassieker gelden, maar bij het grote publiek nauwelijks bekend zijn. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een nummer als I’m Waiting For The Man van de Velvet Underground.
Toch denk ik dat populariteit bij de massa een veelvoorkomende voorwaarde van een pop klassieker is.
Leeftijd?
Een andere factor die bij pop klassiekers een rol speelt is de leeftijd van het betreffende nummer. Hoe oud moet een nummer ten minste zijn voordat het een klassieker genoemd mag worden? 
Ik herinner me dat er ooit in een Top 2000 een vrij hoge notering weggelegd was voor Nine Million Bicycles van Katie Melua, dat toen net een jaar oud was. Hoewel ik het een aardig (maar helaas te vaak gehoord) nummer vind, vraag ik me af of je dit een pop klassieker mag noemen. Is het nummer daarvoor niet te jong?
Het antwoord op deze vraag heb ik geprobeerd te vinden door een poll / kijkersvraag te houden op de Popkwiz.nl site, waarin gevraagd werd naar de leeftijd waaraan een popklassieker zou moeten voldoen.
Hoewel zowel de Nederlandse als Engelstalige site een grote groep stemmers liet zien die de leeftijd niet belangrijk vond, kreeg de 10 jaar en ouder categorie de meeste stemmen. Dat zou betekenen dat jongere nummers zoals Lose Yourself en Clocks nu nog geen pop klassieker genoemd mogen worden, omdat ze nog lang geen 10 jaar oud zijn. Ik ben ervan overtuigd dat dit niet correct is. Het nummer zou wel een paar jaar oud moeten zijn, maar 10 jaar lijkt me veel te lang.
Conclusie
Al met al kan ik concluderen dat het heel moeilijk is exact te bepalen waar een pop klassieker aan zou moeten voldoen.
Hierbij heb ik het nog niet eens gehad over status verschillen van een bepaald nummer in verschillende landen. Stairway to Heaven zal wellicht in zowel Nederland, de VS en Groot Brittannie een popklassieker te noemen zijn, maar geldt dat ook voor nummers als Sister Golden Hair, Feel, Footloose of Saturday Night (van Herman Brood)?
Toch denk ik dat deze factoren de pop klassieker status grotendeels bepalen:
- Het nummer moet nog steeds regelmatig te horen zijn op reguliere radio zenders en daarbij een nieuwe generatie fans moeten kunnen aanspreken.
- Het nummer moet regelmatig opduiken in diverse Aller Tijden lijsten.
- Het nummer moet ten minste een paar jaar oud zijn.
Mocht iemand hier aanvullingen op hebben, dan hoor ik het graag.
Uit deze conclusie blijkt dat de componist van het lied weinig of geen invloed zou hebben als het om het produceren van een klassieker gaat.
Naar mijn idee is de kans dat iets blijft “hangen”bij
publiek groter is als er in het lied een goede “tune zit.
De Beatles waren hier geniaal in ! Voorbeeld: Come together. En zo zijn er tientallen voorbeelden te noemen.
Om maar even het verschild te duiden met de drie akkoorden tjikkedings, als je begrijpt wat ik bedoel.
En ja pluggen is ook heel belangrijk!
Groet Ger.
Dank voor deze interessante aanvulling. De kant van de componist & uitvoering is hierbij inderdaad onderbelicht gebleven.
Ik denk dat een getalenteerde componist (uitvoerder/producent etc.) wel een voorwaarde moet zijn voor het ontstaan van een popklassieker. (zijn er talentloze klassiekers?)
Dit talent kan zich uitten in vele (gecombineerde) vormen: tunes, teksten, virtuositeit etc., complex of schijnbaar eenvoudig. All Along The Watchtower (Dylan/Hendrix) heeft bijvoorbeeld maar 3 akkoorden (dacht ik).
Toch denk ik dat de fase van na het voltooien van het lied, en vermoedelijk ook nadat het een actuele hit is geweest, de grootste invloed heeft op het wel of niet bereiken van de ‘popklassieker’ status. In deze laatste fase kan een lied bewijzen een bepaalde ‘eeuwigheidswaarde’ (populariteit) te bezitten om op een gegeven moment een ‘popklassieker’ genoemd te worden. Misschien is deze term wel een synoniem voor een liedje dat nog niet vergeten is.