Ik was in eerste instantie verrast te zien dat Katie Melua, na 3 albums, net een verzamelalbum (The Collection) op de markt heeft gebracht.
Bij nader inzien is dat helemaal niet zo gek, omdat Katie recentelijk aangaf dat ze (voorlopig) niet meer zal samenwerken met haar creatieve vader, ontdekker, co-componist, producer en label-eigenaar Mike Batt.
Met deze Collection lijken ze die intensieve samenwerking (voorlopig) af te sluiten.
The Katie Melua Collection
The Katie Melua Collection is een aardige verzamelaar geworden, waarop haar grootste hits (tot nu toe) te vinden zijn, o.a.: The Closest Thing to Crazy, Nine Million Bicycles, I Cried For You, If You Were a Sailboat en haar duet met Eva Cassidy, What a Wonderful World, waarmee ze vorig jaar een Britse nummer 1 hit mee scoorde. Ook bevat dit album een aantal album favorieten zoals On The Road Again en het erg aanstekelijke Spider’s Web.
Wat verder opvallend is dat haar laatste album (Pictures) slechts met 2 nummers vertegenwoordigd is, terwijl er van ‘Piece By Piece’ 6 nummers zijn inbegrepen.
Om dit album ook interessant te maken voor de bezitters van haar eerste drie albums, zijn er een aantal extra nummers toegevoegd, zoals het eerder genoemde duet met Eva Cassidy. Daarnaast zijn er ook 3 nieuwe nummers op dit album te vinden: Toy Collection, Somewhere in the Same Hotel en Two Bare Feet.
Two Bare Feet single & video
Two Bare Feet is de aanstekelijkste van deze drie en is wellicht daarom haar haar nieuwe single geworden. Zowel de bijbehorende video als de muziek (o.a. de leuke piano solo) van dit nummer zijn sterk beinvloed door de jaren 20. Ik ben benieuwd of deze aanstekelijke, doch luchtige single ook een hit in Nederland zal worden. Enfin, kijk zelf:
De toekomst van Katie Melua
Goed, Katie gaat nu (voorlopig) zonder haar geestelijke vader Mike Batt verder en dat lijkt een vloek en een zegen tegelijk. Een vloek omdat ze nu op haar eigen benen moet staan, en gedwongen wordt een (meer) eigen ‘sound’ te gaan ontwikkelen.
Aan de andere kant kan die zoektocht naar een eigen ‘sound’ ook een zegen zijn, omdat Mike Batt, die haar eerste drie albums produceerde, niet veel sleutelde aan haar sound. Zo lijkt If You Were a Sailboat bijvoorbeeld vrij sterk op het eerdere Nine Million Bicycles.
Ik ben dan ook erg benieuwd op welke manier Katie Melua over een jaar of wat zal terugkeren met een nieuw album. Volgens Katie zal dat album ook op het Dramatico label van Mike Batt worden uitgebracht, dus hun samenwerking is nog niet geheel ten einde.
Maar zal dat nieuwe album drastisch verschillen met haar voorgaande albums? En hoe zal de eerste single klinken? Zal ze daarmee haar Mike Batt sound kunnen afschudden, of blijft haar bijdrage aan de popmuziek in essentie beperkt tot dat wat er op deze prima collectie te vinden is?
Oh ja, The Collection bevat ook een aardige live DVD van Katie Melua uit 2008, opgenomen in Ahoy, Rotterdam. Vooral haar versie van het bluesy Kozmic Blues (van Janis Joplin) is verrassend mooi.
Tot noch toe snap ik niet zo goed waarom mensen Katie Melua zo leuk vinden….
Ik, als mens, vind haar leuk, ondanks een ietwat muzikaal licht/luchtig/zoetig imago, omdat:
-Ze is muzikaal licht verteerbaar (aka toegankelijk)
-Ze omringt zich met organische muziek (orgel, trompetten, contrabas, akoestische gitaren etc.)
-Ze neemt ook covers op van interessante artiesten (lilac wine, kozmic blues, on the road again, in my secret life).
-Ze heeft een fraaie stem
Hopelijk kan ze met haar nieuw verworven vrijheden nog groeien naar een iets zwaarder imago. (bijv. door minder zoete teksten te zingen).
😎
Eehh, njah. Ik vermoed dat over smaak in dit geval niet valt te twisten 😉