Een paar dagen geleden viel mijn oog op de Status Quo Top 100, een recente verzamelbox met daarin 5 * 20 = 100 liedjes van deze legendarische Britse band.
Deze Top 100 koste maar 16,99 en voor dat geld kon ik deze box vol met jeugdsentiment niet laten liggen.
Status wie?
Ik heb in mijn tienerjaren vrij veel geluisterd naar Status Quo, dus voor mij is dit jeugdsentiment. Voor degenen die Quo niet of amper kennen, hierbij even een korte geschiedenis les:
Status Quo brak in 1968 door met de psychedelische wereldhit Pictures Of Matchstick Men. Het werd zelfs in de VS een hit. Dit succes bleek niet voor herhaling vatbaar en dus gooide de band rond 1970 het roer om: stevige rock n’ roll/boogie woogie rock met eenvoudige teksten. Dit leek te werken en de band begon aan haar klassieke periode (1973-1980) dankzij hits als Down Down, Roll Over Lay Down, Rockin’ All Over The World, Whatever You Want en What You’re Proposin’.
Daarna nam het succes, op een paar jaren 80 revivals na (The Wanderer, In The Army Now) toch langzaam af. Met Anniversary Waltz uit 1990 scoorde Status Quo haar (voorlopig?) laatste (grote) hit in Nederland.
In Groot Brittannië weet de band tot op heden nog regelmatig kleine top 40 hits te scoren, maar deze staan toch in de schaduw van hun eerdere (top 10) successen.
Inmiddels zijn Rick Parfitt en Francis Rossi, de enige overgebleven oer-leden, iconen geworden.
Status Quo: 2 of 5 CD’s?
Status Quo heeft sinds haar doorbraak in 1968 bijna 25 hits gescoord in Nederland, en dat zou eigenlijk ook passen op een goede 2CD compilatie. Er zijn ook wel aardige 2CD verzamelaars van Quo te vinden, maar daarop ontbreekt toch altijd wel weer het een en ander. Daarbij heeft Status Quo in Groot Brittannië meer dan 60 (!) hits gescoord (22 top 10 hits) en op een paar kleine en late Britse hitjes (I Didn’t Mean It, It’s Christmas Time etc.) na, staan bijna alle Quo singles op dit album (zie ook de tracklisting).
Daarmee is deze Status Quo Top 100 de meest complete Quo verzamelaar die er te vinden is en doet daarbij in prijs niet onder voor andere 2CD compilaties.
Haastklus?
Ik moet daarbij wel aangeven dat deze compilatie het vooral moet hebben van de grote hoeveelheid liedjes. Andere zaken zijn minder verzorgd. Zo bevat het boekje behalve een lijst van componist per liedje (in slordig wisselende opmaak) verder geen enkele informatie. Daarnaast is er bij veel liedjes gekozen voor de album in plaats van single versie, zoals je op andere verzamelaars hoort.
Ten slotte, en dat lijkt me slordig, staat het (onbelangrijke) Can’t Give You More er twee keer op: in de oorspronkelijke versie en een latere re-recording. Ik vraag me af of de samenstellers daar wel bewust van zijn. 🙂
Enfin, hiermee lijkt het tot stand komen van deze box een haastklus te zijn geweest.
Top 100 serie
Oh ja, ik kende tot nu toe alleen vergelijkbare Top 100 boxen zoals die van Herman van Veen, Andre Hazes, BZN, George Baker en Paul de Leeuw. Ik ben blij verrast om te zien dat dit Top 100 idee (via Last, Rieu, Humperdinck, Jones) nu ook de pop-rock hoek bereikt heeft.
Hopelijk zet deze trend zich voort en krijgen we binnenkort ook Top 100 verzamelaars voor andere pop/rock artiesten die te veel hits/klassiekers hebben gemaakt voor een eenvoudige 2 CD compilatie. Ik droom nu al van vergelijkbare boxen van eh, de Golden Earring, de Beatles, de Stones, Dylan, Michael Jackson, Madonna, Bruce Springsteen etc.
Wellicht hangt dat ook af van het succes van deze Status Quo Top 100 box.
Vragen:
- Ken jij Status Quo en wat vind je er eigenlijk van?
- Van welke artiest(e)/groep zou jij wel een een Top 100 verzamelbox willen hebben?
Gezien eerdere namen in de Top 100-boxen ben ik aangenaam verrast! 😀
Natuurlijk ken ik Status Quo! Bij “Down down” ga ik nog steeds los!
Vorig jaar zomer stonden ze op een festival hier in de buurt (omgeving Den Bosch, zeg maar) en hoewel de organisatie een grote toeloop had verwacht viel de opkomst voor The Quo bitter tegen, geloof ik. Jammer hoe zo’n grote band uiteindelijk toch afzakt. Niet in kwaliteit, maar in populariteit.
Over je tweede vraag ga ik eens heel diep nadenken… Van veel van mijn favorieten heb ik zowat het hele repertoire in de kast staan inclusief de nodige verzamelaars, dus ik heb weinig te wensen, momenteel.
Misschien kom ik nog op een naam.
O wacht…: Stevie Wonder! Op de één of andere manier kan ik daar maar geen goeie verzamelaar van vinden – er ontbreekt altijd wel iets essentieels.
Tsja, afname van populariteit is iets waar elke artiest/groep mee te maken zal krijgen, tenzij ze voortijdig omkomen.
Stevie Wonder is een leuke voor een top 100 box.
Maar daar is al een erg prettige 4CD box van, At The Close Of A Century. Ik heb die box en kost iets van 34/35 euro. Daarvoor heb je dan een prima compilatie van 70 liedjes.
Ik ben benieuwd of je die Box een goede verzamelaar vindt.
Hmmm, bij Bol kan ik ‘m niet vinden… eens verder zoeken. Bedankt voor de tip 🙂
In principe heb ik wat tegen verzamelaars omdat er vaak ge-edit wordt in de nummers.
Ik heb liever 2 nummers minder maar dan ook alle nummers helemaal cd of lp uitvoering.
Vaak zie je op verzamelaars met een the best of alleen singels maar the best of mag van mij juist de beste nummers hebben en dat zijn meestal niet de singles,
want die zijn commercieel.
Een dergelijk album zou dan the best of singles moeten heten, bij mij is een the best of echt de best of.
Maar een goede 5 cd box mag van mij van Agelo Branduardi want daar ispraktisch niets te koop van.
Groepen als yes, camel, marillion enz heb ik het meeste al en zal dan zo’n verzamelaar niet kopen.
Misschien van de Soft machine.
Op deze mis ik bijvoorbeeld green tambourine, umleitung, fortyvifehunderd times (aller beste wat ze gemaakt hebben) volgens echte kenners maar dat numer duurt bijna 10 minuten. En nog wel betere nummers dan hier op staan.
@Gert: Interessant betoog. Over het algemeen zie ik graag de singles/edits op een verzamelaar verschijnen, omdat die vaak populair (hit) zijn geworden. Fans hebben wellicht de langere versies al op een album.
Bovendien zijn die single versies vaak korter, waardoor er meer ruimte op de verzamelaar over blijft voor andere singles.
Ik koop ook alleen verzamelaars van groepen of zangers waar ik praktisch niks van heb.
Goede verzamelaars en naar mijn mening 2 hele goeden zijn Collected- Steely dan, Collected – CCR.
Het gaat mij niet om da kwantiteit (hoeveelheid nummers) maar om de kwaliteit.
Van deze 100 nummers kunnen er zo 30 af en voor betere nummers vervangen worden.
Dit zijn echt niet de beste 100 nummers van de Quo.
Wel de meest commercieele en dat is het hem.
Platenmaatschappijen denken alleen aan verkoop niet aan mense.
Neen nu Joy Diviion nu New Order ze hebben 2 reguliere cd’s gemaakt maar er zijn wel 8 verzamellars van!
Kijk eens bij John Denver 3 keer zoveel verzamelaars als regulier werk.
Mensen moeten daar niet intrappen.
Heb liever 10 goede en hele nummers dan 15 halve nummers.
Gert, wederom interessante toevoegingen van je, o.a. door te wijzen op het verschil tussen de ‘betere’ en ‘commerciele’ nummers.
Ik was toevallig net bezig met een aantal richtlijnen voor goede verzamelalbums en ben benieuwd wat je daar van vindt.