Sowing The Seeds Of Love van Tears For Fears is een van die singles uit de jaren 80 die ik destijds wel meekreeg, maar pas vele jaren later op waarde wist te schatten.
Nu ik erop terugkijk zie ik Sowing The Seeds Of Love als een geweldige comeback single van de groep die op dat moment (’89) wat mij betreft haar artistieke hoogtepunt beleefde.
Wat er aan vooraf ging
Tears For Fears (bestaande uit Roland Orzabal en Curt Smith) brak met haar eerste album The Hurting in Groot Brittannië door (dankzij singles als Mad World, Change en Pale Shelter).
Het tweede album Songs From The Big Chair uit 1985 zorgde voor de internationale doorbraak en singles als Shout, Everybody Wants To Rule The World en Head Over Heels werden wereldhits.
The Seeds Of Love
Pas vier jaar na die internationale doorbraak kwam Tears For Fears terug met een volgend album: The Seeds Of Love. De groep had hier lang aan zitten sleutelen en de productiekosten liepen volgens sommige berichten op tot meer dan 1 miljoen pond.
Maar het album was het lange wachten waard en werd vrij snel platina zowel in Groot Brittannie als de VS, mede dankzij de aanstekelijke eerste single Sowing The Seeds Of Love.
Sowing The Seeds Of Love video
Sowing The Seeds Of Love liet zien (en vooral horen) dat de groep niet had stilgezeten in de afgelopen 4 jaar. Hoewel de tekst anno ’89 (laat staan 2008) misschien wat vreemd overkomt (I Love A Sunflower ????) is het nummer toch een klassieker geworden, met diverse tempo wisselingen, en vooral het Beatlesque geluid (tempo, stemmen-productie, handgeklap, trompet, violen). Luister zelf maar:
Woman in Chains
Ook de opvolgende single, Woman In Chains, is, ondanks een iets tegenvallend single succes, een juweeltje. Dit nummer met o.a. Phil Collins op drums en engel-achtige zang van Oleta Adams (die hiermee haar carrière lanceerde) heeft de tand des tijds wonderwel goed doorstaan:
En daarna?
Na het album The Seeds Of Love gingen Roland Orzabal en Curt Smith uit elkaar en werd in 1992 hun eerste verzamelalbum Tears Roll Down (Greatest Hits 82-92) uitgebracht. Hiervan werd het aanstekelijke Laid So Low (waarop Curt niet te horen is) nog een kleine hit.
Orzabal ging daarna zonder Smith verder als Tears For Fears en scoorde met Break It Down Again van het nieuwe album ‘Elemental’ de voorlopig laatste wereldhit van de groep. Het opvolgende album ‘Raoul and the Kings of Spain’ uit 1995 werd minder succesvol.
Daarna bleef het tot 2005 stil rondom de groep. In dat jaar bleken Orzabal en Smith zich te hebben verzoend en presenteerden hun fraaie reünie album Everybody Loves a Happy Ending.
Dit album, dat de sfeer van de single Sowing The Seeds Of Love uitademde, werd door critici redelijk goed ontvangen. Toch wordt het geen commercieel succes. De eerste single Closest Thing to Heaven (met in de video actrice Brittany Murphy) is dan ook niet zo briljant als een van hun singles uit de jaren 80.
Beste Tears For Fears single
Het mag duidelijk zijn dat ik Sowing The Seeds Of Love de beste single van Tears For Fears vindt.
En jullie? Welke van bijvoorbeeld deze singles prefereren jullie?
- Shout
- Everybody Wants To Rule The World
- Sowing The Seeds Of Love
- Woman In Chains
- Break It Down Again
Break It Down Again ken ik eigenlijk niet zo goed, maar de andere vier des te beter, dus daar beperk ik mij toe.
Ik vind ze alle vier nog steeds lekker in het gehoor liggen en het is prettig dat ze redelijke lang duren zonder te vervelen.
Het intro van Woman In Chains vind ik vooral geweldig! Dat Phil Collins in dit nummer achter de drums zit was nieuw voor mij, dus leuk om te horen.
Sowing The Seeds Of Love steekt er wat mij betreft bovenuit door de grote diversiteit in het hele nummer.
Persoonlijk kan ik van tijd tot tijd nog steeds met veel plezier naar deze muziek luisteren. Verrassend en erg leuk dat je er een blog over hebt gemaakt! 🙂
Tears for Fears is cool! Het greatest hits album doet het hier nog steeds erg goed! 😈
Mijn grootste favoriet is “Woman in Chains” ook omdat Oleta Adams daar groot mee geworden is. Die wil Nederland nog wel eens aan doen en jaren terug heb ik haar dan ook eens live mogen aanschouwen. Erg indrukwekkend 🙂
Was overigens de eerste keer dat ik een “zittend” concert heb meegemaakt.
Ha, leuk. Nog meer Tears For Fears liefhebbers. Tijdens het schrijven van deze post bedacht ik me dat dit een van de weinige 80s groepen is die ik nu beduidend leuker vind dan toen.
En ik ben ook al een tijdje op zoek naar een goede verzamelaar van Oleta Adams. Jammer eigenlijk dat haar carriere niet zo lang bloeide.
Ik heb een Nederlandse uitgave van “The Very Best Of Oleta Adams.” Voor een prikkie op de kop getikt ooit (hij is van ’96). Op de site van Oleta staat ook zo’n CD en die komt aardig overeen; daar staan maar een paar nieuwere nummers tussen.
Erg jammer dat haar carrière niet zo booming meer is; ze heeft een strot om “u” tegen te zeggen.
Shout vind ik de beste. Daarna Sowing The Seeds of Love.