De Counting Crows zijn terug met hun nieuwe album Saturday Nights & Sunday Mornings. Hun vorige studio album, Hard Candy, dateert alweer van 2002 en werd het dus hoog tijd voor een nieuw album.
Dit album was het wachten meer dan waard.
Saturday Nights & Sunday Mornings is eigenlijk een mini dubbel-album, bestaande uit een uptempo en rock georienteerde eerste helft (Saturday Nights) en een rustigere tweede helft (Sunday Mornings).
Saturday Nights
Het eerste deel bevat de ruigere nummers van dit album en begint met het stevige en sombere 1492. Bij volgende nummers als Los Angeles, Insignificant en Cowboys krijg ik de indruk dat zanger en tekstschrijver Adam Duritz vrij vaak worstelt met zijn zelfbeeld, of wat anderen daarvan vinden.
De nummers op de eerste helft werden overigens geproduceerd door Gil Norton, die ook aan het roer stond bij Recovering The Satellites, het tweede album van de Counting Crows. Het beluisteren van deze helft doet dan ook vaak aan dat album denken.
Sunday Mornings
Bij de tweede helft van dit album ligt de nadruk op rustigere nummers, waarbij ook weer meer aandacht is voor allerlei organische instrumenten, zoals de piano, mandoline, harmonica en zelfs banjo.
Deze helft begint heerlijk rustig met het fraaie Washington Square. Het eveneens fraaie When I Dream Of Michelangelo doet me, vanwege een klein stukje tekstuele recycling, vaak denken aan Angels Of The Silences van het eerdere Recovering The Satellites.
On A Tuesday In Amsterdam is een heerlijke Counting Crows ballad, die eventjes de sfeer oproept van hun onovertroffen eerste album (Raining In Baltimore).
You Can’t Count On Me
You Can’t Count On Me is de eerste single van dit album. Het evenaart helaas niet het niveau van Mr. Jones of A Long December (ook eerste singles van eerdere Counting Crows albums), maar het is, net als de rest van het album, wel een nummer dat bij elke beluistering beter wordt. Oordeel zelf:
Wennen aan September
Oh ja, de Nederlandse versie van Saturday Nights & Sunday Mornings bevat een bonus track: Wennen aan September, dat de Counting Crows in 2004 opnam met Blof. Het nummer is niet onaardig, maar lijkt qua opbouw en samenzang vrij veel op hun eerdere Holiday in Spain. Het zal me niet verbazen dat dit nummer in Nederland nog op single zal worden uitgebracht, en de grootste hit van dit album zal worden.
Wennen aan Saturday Nights & Sunday Mornings
Saturday Nights & Sunday Mornings van de Counting Crows is een fraai album geworden, waarop alle leden, en met name Adam Duritz weer een verzameling knappe liedjes hebben afegeleverd. Het album vraagt in ieder geval meer tijd van me om volledig op waarde geschat te kunnen worden.
Toch ontkom ik vooralsnog niet aan het gevoel dat de gespleten samenstelling van het album afbreuk doet aan de dynamiek ervan. Zo werd de eerste helft geproduceerd door Gil Norton en stond in de tweede helft Brian Deck aan het roer. Eerlijk gezegd ben ik nooit echt onder de indruk geweest van de iets te ruwe productie van Gil Norton op Recovering The Satellites en ik had graag gezien dat Brian Deck ook de eerste nummers op Saturday Nights & Sunday Mornings had mogen produceren.
Wellicht had die aanpak, en waarbij de nummers afwisselend tussen stevig en rustig nummers op de plaat werden gezet, een gebalanceerder album opgeleverd.