Pictures is het nieuwe en derde studio album van Katie Melua. We kennen haar natuurlijk van nummers als Closest Thing To Crazy, Nine Million Bicycles en I’d Cried For You.
Ze heeft een vrij zoete stem, met dito teksten, waardoor haar nummers nog niet helemaal helemaal doorleefd klinken en vrij braaf of onschuldig overkomen. Dat neemt niet weg dat ze een erg mooie stem heeft, en een talent heeft voor het ten gehore brengen van goed in het gehoor liggende melodieen.
Pictures, haar nieuwe album, ligt wat dat betreft grotendeels in het verlengde van haar vorige twee albums. De grote uitzondering is dat ze op dit album iets jazzier klinkt. Wellicht heeft haar recente optreden op het North Sea Jazz festival hierop invloed gehad.
De eerste single is If you Were A Sailboat dat dezelfde dromerige sfeer als Nine Million Bicycles oproept. Een veilige keuze als eerste single, en zal vermoedelijk straks veelvoudig op de radio te horen zijn. Hopelijk wordt het nummer niet grijsgedraaid, zoals met Nine Million Bicycles het geval was, waar daar is het nummer niet tegen bestand. (Laten we eerlijk zijn, welk nummer kan daar wel tegen?)
Een ander opvallend nummer is Dirty Dice, 
dat eruit springt dankzij de fraaie trompet die Katie Melua begeleidt. Deze trompet keert ook terug op het einde van het leuke Ghost Town. Verder laat het openingsnummer, Mary Pickford, Katie Melua in een verhalende modus horen, ondersteund door een folky gitaar.
Het nummer Perfect Circle doet sterk denken aan Shy Boy van haar vorige album. Ook What I Miss About You lijkt op een nummer van haar vorige album: I’d Cried For You. Echter, tegen de laatste minuut laat dit nummer een iets sterkere ‘drive’ zien. Opmerkelijk is dat ze het album afsluit met een cover van In My Secret Life van Leonard Cohen.
Pictures is een prima album met smaakvolle organische ingredienten zoals trompet, piano, orgel, viool en akoestische gitaar, en zal in Nederland ongetwijfeld weer goed gaan verkopen. Wat ik stiekum eigenlijk nog mis is een paar iets stevigere en snellere nummers. Voeg daar dan een nog een serie minder brave en iets ruwer gezongen teksten aan toe en de dynamiek van het album laat als geheel iets meer variatie zien.