Jewel (bekend van o.a. Foolish Games en Intuition) is terug met een nieuw, country-getint album: Perfectly Clear. Omdat ze eerder een aantal mooie dingen op plaat heeft gezet, heb ik lang naar dit nieuwe album uitgekeken. Wellicht is die verwachting mede de oorzaak waarom ik het album toch vind tegenvallen.
Country thema
Haar vorige album (Goodbye To Alice In Wonderland) was wat mij (en vele anderen) betreft haar beste, maar bleek commercieel gezien haar minst succesvolle album tot nu toe. Vandaar dat ze weer een nieuwe weg inslaat met Perfectly Clear. Deze keer is het country muziek wat de klok slaat, wat het beste naar voren komt in de instrumentatie, zoals het gebruik van steel gitaar, violen en zelfs een banjo. Daarnaast bevatten een aantal nummers bevatten ook een erg aanstekelijk (hammond?) orgeltje.
Het country thema is ook aanwezig in de teksten van een aantal nummers op Perfectly Clear zoals Love Is A Garden, Loved By You (Cowboy Waltz) of het verhalende Rosey & Mick. Anyone But You is een van de betere nummers, en doet me denken aan een Tammy Wynette ballad.
Pop liedjes
Niet alle nummers zijn zo sterk beinvloed door het country genre, want er staan ook een aantal pop-liedjes op. Een daarvan is Stronger Woman de eerste single. Eerlijk gezegd vind ik dit niet een van haar beste nummers, en ik vermoed dat deze single ook niet veel zal doen.
Een ander pop-nummer is I Do, en dit is wat mij betreft het fraaiste nummer op dit album, vooral omdat Jewel haar stem weer even laat eh, schreeuwen in dit uptempo nummer. Ook een herbewerking van haar eerdere Two Become One is aardig.
Conclusie
Afgezien van haar mooie stem en een paar fraaie nummers ben ik toch teleurgesteld na het horen van Perfectly Clear. Het album bevat te weinig uptempo nummers en de melodieen zijn niet zo sterk als die van eerdere Jewel albums. Daarbij heeft Jewel in haar hele carriere af en toe de neiging net iets te zoete liedjes te maken, en op dit album is dat meer dan gewoonlijk het geval. Daarbij komt nog dat het laid-back country tempo deze zoetigheid nog versterkt.
Wat mij betreft komt de stem van Jewel beter naar voren in uptempo en iets minder geproduceerde nummers, waarbij ze haar scheurende stem laat horen. I Do van dit album komt daarbij in de richting, maar denk eens aan nummers als Grey Matter of Sometimes It Be That Way (Bonus tracks op het album This Way).
Enfin, ik hoop dat ze voor haar volgende album weer richting de folk-rock gaat en ik ben benieuwd hoe lang ik daar nog op moet wachten.