A Foot In The Door is een nieuw verzamelalbum van Pink Floyd.
Op zich is dit niet heel spannend. De band heeft sinds 1994 geen nieuw studiomateriaal meer uitgebracht en de in 2005 uitgebrachte verzamelaar Echoes geeft op 2 cd’s al een overzicht van deze band.
Toch is A Foot In The Door bijzonder, omdat het de eerste serieuze poging is om het beste van Pink Floyd op 1 CD bijeen te brengen, vergelijkbaar met Absolute Greatest van Queen of 1 van de Beatles.
Laat ik eens gaan kijken of het voldoet aan mijn Richtlijnen voor een goed verzamelalbum.
Tracklist
Deze liedjes van Pink Floyd zijn op de A Foot In The Door verzamelaar te vinden:
- Hey You
- See Emily Play
- The Happiest Days of Our Lives
- Another Brick in the Wall (part 2)
- Have a Cigar
- Wish You Were Here
- Time
- The Great Gig in the Sky
- Money
- Comfortably Numb
- High Hopes
- Learning to Fly
- The Fletcher Memorial Home
- Shine On You Crazy Diamond (edit)
- Brain Damage
- Eclipse
Volledig?
Volgens mij is het onmogelijk om een volledig verzamelalbum van Pink Floyd samen te stellen. Pink Floyd heeft, mede dankzij het gebrek aan veel succesvolle singles, erg veel klassieke album tracks. Een keuze hieruit maken betekent altijd dat er een aantal klassiekers overgeslagen moeten worden.
Op de eerder genoemde dubbel verzamel cd Echoes ging dit al niet helemaal goed en op deze enkele disk valt dat nog meer op. Het klassieke One Of These Days ontbreekt bijvoorbeeld, evenals Dogs, Sheep, Echoes, Young Lust, Goodbye Blue Sky, Mother, Not Now John en oldies als Arnold Layne en Set The Controls For The Heart Of The Sun.
Desondanks komt de lijst wel redelijk overeen met de best gewaardeerde liedjes volgens Last FM.
Volgorde?
Ik geef doorgaans de voorkeur aan een chronologische volgorde voor verzamelalbums om de ontwikkeling van een band te kunnen horen.
Op deze verzamelaar ontbreekt een chronologische volgorde en toch lijkt me dat geen probleem. De liedjes zijn eigenlijk al uit het verband van hun bijbehorende conceptalbums gehaald en het toepassen van een chronologische volgorde zou dit alleen maar benadrukken. Eigenlijk vind ik het wel spannend om te horen hoe er gepoogt is deze liedjes op elkaar aan proberen te sluiten, zoals in de spannende overgang van Wish You Were Here naar Time.
Hitversies?
Pink Floyd heeft nauwelijks Top 40 hits gescoord en daardoor lijkt dit me niet van toepassing.
Goede titel?
De titel A Foot In The Door maakt niet meteen duidelijk dat het om een verzamelalbum gaat. Een subtitel als The Best Of Pink Floyd is hierbij nodig om dit duidelijk te maken. Wellicht had dit album een duidelijkere titel kunnen meekrijgen.
Representatief?
Hoewel de periode 1973-1979 over gerepresenteerd lijkt (met 12 van de 16 liedjes), ben ik het wel met deze keuze eens. Dit is wat mij betreft de klassieke periode van de band waarin de beste liedjes werden gemaakt.
De begin periode (1967-1972) was erg experimenteel en wijkt wat geluid betreft af van hun latere sound. Het enige liedje uit die tijd, See Emily Play, past dan ook niet bij de rest van het verzamelalbum en had wat mij betreft vervangen moeten worden door One Of These Days uit 1971. Op deze manier zou het klassieke Meddle album ook vertegenwoordigd zijn.
De laatste 3 Pink Floyd studio albums (1980-1994) zijn elk met 1 liedje vertegenwoordigd. Ik had daarbij graag gezien dat het singletje Not Now John op deze verzamelaar terecht was gekomen.
Verder is het Animals album (uit 1977) niet vertegenwoordigd op dit album. Dit heeft ongetwijfeld met de lengte (10 minuten of meer) van de 3 kernliedjes op dat album te maken. Maar het voorgaande album Wish You Were Here is met meer dan 25 minuten weer wat oververtegenwoordigd. Wat mij betreft had Have A Cigar op deze verzamelaar ingeruild kunnen worden voor een ander liedje.
Extra’s?
Er zijn geen extra/nieuwe liedjes op dit album te vinden, iets wat verzamelalbums doorgaans een meerwaarde geeft. In dit geval vind ik het ontbreken hiervan een voordeel: Op deze manier blijft er meer ruimte voor (bewezen) klassiekers.
Bovendien vond ik de toevoeging van bijvoorbeeld When The Tigers Broke Free (een nog niet op een regulier album verschenen liedje) aan Echoes de dynamiek van dat verzamelalbum verstoren.
Beperk het aantal verzamelalbums
Dit is de eerste serieuze poging om het beste van Pink Floyd op 1 album te plaatsen en ik vind het album daardoor niet overbodig. Eerdere pogingen als Works of A Collection Of Great Dance Songs waren gewoon niet volledig genoeg.
Voorkom internationale verschillen
Voor zover ik kan zien zijn er geen verschillende uitgaven van dit album.
Conclusie
A Foot In The Door is geen perfecte maar wel prima 1 cd verzamelaar van Pink Floyd. Een paar veranderingen (See Emily Play en Have A Cigar vervangen door One Of These Days of een liedje van Animals) zouden het album wat mij betreft nog beter maken. Maar Pink Floyd heeft gewoon te veel klassiekers heeft om op 1 cdtje te plaatsen en dergelijke compilatie zal daardoor altijd imperfect zijn.
Gek genoeg vind ik A Foot In The Door een betere verzamelaar dan het eerder genoemde Echoes dat twee keer zoveel liedjes bevat. Echoes was weliswaar wel vollediger, maar bevatte te veel liedjes die niet klassiek waren of te veel afweken van de Pink Floyd sound van de jaren 70. Het contrast met de experimentele liedjes uit de jaren 60 was dan ook groot, wat afbreuk deed aan de compactheid en dynamiek van het album. Op A Foot In The Door is dit probleem bijna niet aanwezig.
Ondanks een paar nadelen is A Foot In The Door een prima album om de muziek van Pink Floyd te introduceren (vandaar de titel) aan nieuwe generaties muziekliefhebbers. Hopelijk motiveert dit deze liefhebbers om in ieder geval de albums Dark Side Of The Moon, Wish You Were Here, Animals en The Wall aan te schaffen en de liedjes te beluisteren in de context van deze conceptalbums. Daarbinnen komen de meeste klassiekers van Pink Floyd het beste tot hun recht.