The Sounds of Silence – Simon & Garfunkel

Simon & Garfunkel braken eind 1965 door toen The Sounds of Silence een Amerikaanse nummer 1 hit werd, en daarna ook de rest van de wereld veroverde.

In eerste instantie was dit nummer geflopt en leek het erop dat Simon & Garfunkel nooit zouden doorbreken.

Tom & Jerry

Paul Simon en Art Garfunkel leerden elkaar tijdens een toneelstuk kennen op een lagere school in New York. Niet lang daarna begonnen ze een door de Everly Brothers geinspireerd bandje, en scoorden als Tom & Jerry in 1957 een #49 hit in de Amerikaanse Billboard lijst met Hey Schoolgirl. Omdat het succes daarna uitbleef, en ze beiden andere studies wilden volgen, ging het duo uit elkaar.

Folk album

In 1963 waren Paul en Art weer bijeengekomen om, in de stroom van de
bloeiende folk muziek, opnieuw muziek op te nemen. Een van de nummers die Paul Simon toen schreef was The Sounds of Silence. Volgens bronnen schreef hij het nummer in februari 1964, als reactie op de moord op John F. Kennedy (nov ’63). Als Simon & Garfunkel namen ze dit nummer op voor hun debut album uit 1964: Wednesday Morning, 3 A.M.

De versie van The Sounds of Silence van dit album klonk ongeveer zo:

Enfin, dit akoestische folk album, waarop een paar covers, en een paar door Paul Simon geschreven nummers stonden, flopte waarna Paul en Art weer hun eigen weg gingen. Paul vertrok toen naar Engeland, om daar in clubs op te treden en te werken aan zijn eerste solo album, The Paul Simon Songbook.

Folk rock versie

Tom Wilson, de producer van Wednesday Morning, 3 A.M., hoorde dat de akoestische versie van The Sounds of Silence in sommige delen van het land veel verzoekjes kreeg. Geinspireerd door de manier waarop de Byrds nummers van Dylan bewerkten, besloot Tom Wilson zonder toestemming of medeweten van Paul en Art, dit nummer te bewerken. Hij gebruikte de originele versie, en liet daar elektrische gitaar, bass en drums aan toevoegen (door dezelfde sessiemuzikanten die net daarvoor ook Like A Rolling Stone van Dylan hadden ingespeeld).

Enfin, het truukje van Wilson werkte, en deze folk rock versie kwam in september 1965 de Amerikaanse hitlijst binnen. In de eerste weken van 1966 wist het zelfs de eerste plaats te bereiken.

Succesesvolle reunie

Vanwege het succes van deze single keerde Paul Simon terug uit Europa en ging met Garfunkel aan de slag om een tweede album te voltooien. Dit album kreeg de titel Sounds of Silence mee, en wist het succes van de single te continueren. Zo werden de opvolgende singles I Am A Rock en Homeward Bound ook grote hits. Simon & Garfunkel waren hiermee definitief doorgebroken en ze zouden met hun volgende albums nog bekender worden.

Live

In 1981 sloten ze hun legendarische reunie Concert In Central Park af met deze fraaie uitvoering van The Sounds of Silence, de single waarmee hun succes begonnen was: