Deze week hoorde ik voor het eerst van de 10.000 uur regel. Deze theorie van o.a. ene Malcolm Gladwell stelt dat om ergens succesvol in te zijn, je een bepaalde taak ongeveer 10.000 uur moet hebben uitgevoerd.
Op deze wijze zouden vele muzikanten en sporters experts in hun vak zijn geworden. Deze regel lijkt ook te gelden voor de academische wereld waar 10.000 uur (of 10 jaar!) een indicatie is van expertise.
Hoewel deze 10.000 uur theorie weinig oog lijkt te hebben voor de invloed van talent op expertise, spreekt het idee me wel aan.
Op deze manier zou je ogenschijnlijk onbereikbare doelen wellicht kunnen realiseren. Denk hierbij aan schaakkampioen of Carnegie Hall vullend viool te kunnen spelen. Nu rest alleen nog de vraag: waar haal ik die 10.000 uur vandaan? 😆
Enfin, waar zou jij 10.000 uur aan willen besteden om daar expert in te worden?
Het zijn van een expert is toch relatief aan de rest van de groep die zich op het zelfde richt?
Ik kan me voorstellen dat dit in volwassen thema’s/onderwerpen/vakgebieden wel opgaat. Na 10 jaar moet je toch wel een heel eind zijn dan.
Maar als er morgen een nieuw muziekinstrument uitgevonden wordt, dan is die uitvinder waarschijnlijk na enkele dagen oefenen de expert op dat gebied.
En als anderen het ook gaan spelen, dan zal de eerste groep, waarschijnlijk na een jaar ook expert zijn, omdat het aantal spelers van dat instrument het tweede jaar alweer flink gegroeid is.
Ik zou eerder pleiten voor een 10% van de mensen regel: De 10% van de beoefenaars met de meeste ervaring zijn de experts.
Eens met Remi. Want bestaan er dan nu al Twitter experts bijvoorbeeld? En dan zal ik nog maar niet over de verschillende leerstijlen van Kolb beginnen. Want niet iedereen leert evenveel door te ‘doen’ natuurlijk. Percentielen lijken mij ook geschikter eigenlijk.
Interessante punten en ik ben het daar wel mee eens.
Het verschil tussen beide benaderingen is dat de 10.000 uren regel onafhankelijk lijkt van anderen en daardoor niet relatief is. Met de percentielen ben je afhankelijk van anderen en kun je bijvoorbeeld na vele inspanningen weer zakken in je expertise-graad. Wellicht is dat realistischer maar minder motiverend.
Wat klinkt positiever/eenvoudiger?
Je kan een viool meester worden indien je
1. 10.000 uur gaat oefenen
2. beter wordt dan 90% van alle violisten
Als ik zo even reken:
10000 uur/24 uur = 416,67 dagen
Omdat niemand 24 uur p/d studeert, maar ‘slechts’ 8 is dat 416,67 x 3 = 1250 dagen = 3,42 jaar.
Je haalt die 10000 uur dus gewoon uit een normale opleiding. Maar of je jezelf dan al expert kan noemen?
Dank voor die berekening. Ik vraag me af of iemand wel die 8 uur per dag zal halen (pauzes, afleiding, vergaderingen etc.).
Daarnaast ga je uit van een 7 daagse werkweek. Het lijkt me beter dat je dan uitgaat van een eh, 250 daags werkjaar. Dan kom je op 5 jaar uit. Misschien is het in de pratijk nog wel meer.
Gezien het feit dat veel studenten minstens 5 jaar doen over hun studie misschien niet zo raar 😉 Een universitaire graad haal je in 6 jaar en dan heet je wel Master van iets. Dus zou theoretisch wel kloppen dan.
Maar desondanks vind ik wel je het niet echt aan uren kunt koppelen. De één leert inderdaad sneller dan de ander, talent heeft ook iets van doen en precies wat Remi zegt: hoeveel anderen doen wat jij doet?
Maar ja, the beauty is in the eye of the beholder. Dus als iemand vindt dat ik expert ben in SEO of het inzetten van social media voor zakelijke doeleinden, wie ben ik om daar niets mee te doen? Om maar wat te noemen. Al vind ik veel van dat soort experts nog altijd zeer discutabel ;-).
Om in muziek te blijven: Hans Dulfer speelt al 50 jaar muziek ofzo, maar technisch klopt er nog altijd geen hout van. Er zijn mensen die net van het conservatorium afkomen die beter de saxofoon beheersen dan hij (Tom Beek bijvoorbeeld) en toch wordt Hans gezien als groot voorbeeld voor studenten die muzikant willen worden. Je zou hem dus best expert kunnen noemen. Ten eerste omdat hij er wel meer dan 10.000 uren in heeft zitten en ten tweede omdat er vandaag de dag weinig mensen zijn die doen wat hij doet en zijn shows zijn altijd leuk en lekker om naar te luisteren.
Dus ik denk dat de vraag of iemand expert is, niet echt goed te beantwoorden valt.
Om toch even een serieusere berekening achter te laten.
10.000 uur / 8 uur per dag = 1250 dagen.
5 werkdagen per week = 250 werkweken.
1 jaar heeft ongeveer 42 effectieve werkweken.
250/42 = 5,95 jaar.
Aka 6 jaar werken om ergens expert in te worden
De tienduizend uren-regel klopt natuurlijk wel.
In her geval van Hans Dulfer is het zo dat zijn technisch kunnen op de tenor beperkt is, maar er is meer voor nodig om een succesvolle saxofonist/muzikant te zijn. Repertoirekeuze, het omgaan met medemuzikanten, boekingskantoren, optreed-discipline e.d.zijn ook van belang, dit leer je ook in die 10.000 uur. The Beatles speelden in de “early sixties” in Hamburg 7 dagen per week 6 sets van 50 minuten. Maandenlang. Daarvan zeggen ze zelf: “Hamburg is not only the place where we learned
to play our instruments, it’s also the place where we became musicians”.
Toen de Beatles terugkwamen in Liverpool en ze weer gingen spelen in THE Cavern, viel bij het publiek de schellen van de ogen! Zo waren ze gegroeid! Oefening baart kunst!