Chinese Democracy van Guns N’ Roses is een prima album!

Nadat vorige maand de single Chinese Democracy van Guns N’ Roses uitkwam, is nu eindelijk ook het gelijknamige album verschenen.

Ik heb het album nu een paar keer beluisterd en er zijn twee dingen die me opvallen:

• Het album is meer ‘geproduceerd’ dan de vorige albums
• Het album is leuker dan ik had verwacht

De liedjes van Chinese Democracy

Chinese Democracy begint met het titelnummer, waar ik al eerder over heb geschreven. Het blijft een aanstekelijk nummer, en is als single een prima vertegenwoordiger van het album.

Shackler’s Revenge is een stevig nummer, dat voorzien is van allerlei vocale effecten. Het heeft een fijne dynamiek tussen hard en zacht en is eigenlijk een van de betere nummers van het album.

In tegenstelling tot de titel van dit nummer, vind ik Better een van de minste nummers op dit album. Dit ligt aan de iets te aanwezige melodielijn.

Street of Dreams is een van de meest toegankelijke nummers, en zou een mogelijke single kunnen zijn. Het begint met een mooi piano intro, gevolgd door een gitaar power chord en strijkers, zoals in het snelle stukje van November Rain. Maar de eerste gezongen regels, vind ik dan de ietwat vreemd klinken. Gelukkig wordt na een paar regels de stem van Axl gelukkig wel weer herkenbaar en fraaier. Op het einde hoor je weer een klein stukje van de befaamde afsluitende Axl uithaal, zoals op klassiekers als Don’t Cry, You Could Be Mine, Knockin’, Child en Paradise.

If The World heeft een verrassend intro: Niet-rock beat, Spaanse gitaar, pingel gitaar en strings. Maar de manier waarop Axl in dit nummer zingt, en het net iets te slome ritme, temperen toch m’n enthousiasme.

There Was A Time begint met een koortje en is ook weer voorzien van allerlei strings. Hoewel de eerste coupletten niet bijzonder opvallend zijn, heeft het nummer wel een erg fraaie spanningsopbouw, vooral door de groeiende aanwezigheid van gitaren en de schreeuwende stem van Axl. Dit nummer behoort tot het beste wat ik ooit van Guns N’ Roses heb gehoord en mag wat mij betreft de volgende single zijn.

Ook Catcher In The Rye is een fraai nummer dat ook op een ouder album van Guns N’ Roses had kunnen staan. Het leuke gitaarwerk springt eruit, alsmede het nanana stukje, wat het extra toegankelijk maakt.

Scraped begint met ietwat vreemde vocalen, maar maakt dat goed met een riff die me sterk aan de sfeer van het Appetite For Destruction album doet denken. Het is zeker een van de ruigere nummers van Chinese Democracy.

Riad N’ The Bedouins begint mysterieus en gaat over in fraai en snel gitaarwerk, dat het hele nummer spannend houdt.

Sorry is een interessante en fraai slepende ballad. Het klinkt bijna niet als Guns N’ Roses en is daarom een opvallend nummer. Oh ja, luister vooral even naar de fraaie gitaarsolo halverweg dit nummer.

I.R.S. is een prima album track, rustige opbouw, lekker gitaarwerk in het midden, en een paar stillere stukjes, die de dynamiek ten goede komen.

Madagascar begint met hoorn-achtige blazers en bevat wederom strijkers. Ook hierbij is er weer sprake van een mooi dynamische opbouw van rustig naar stevig. Erg opvallend is het fraaie geluidsfragmenten stukje waarin je o.a. Martin Luther King en de ‘What we’ve got here is failure to communicate‘ quote van Cool Hand Luke hoort, dat ook al gebruikt werd in Civil War van Use Your Illusion II.

This I Love is ook een erg fraai en opvallend nummer. Het begint als een Axl piano ballad, met een opvallend toegankelijke melodielijn. Pas halverwege hoor je de eerste gitaar klanken. Tegen het einde verdwijnen de gitaren weer, en hoor je weer de bijna Disney soundtrack achtige piano weer.

Het album sluit af met Prostitute, waarin piano en gitaar ongeveer evenveel aandacht krijgen. Het nummer bouwt op naar een muzikale climax, en sluit daarna af met een 90 seconden durende piano outro.

Chinese Democracy: conclusie

Hoe vaker ik naar het Chinese Democracy album luister, hoe beter ik het begin te vinden. Ik ontdek steeds meer leuke en aanstekelijke stukjes en daarom valt het album me eigenlijk reuze mee.

Ten opzichte van de vorige GNR albums is er ditmaal meer nadruk gelegd op de productie: Je hoort een grotere diversiteit in verschillende instrumenten, alsmede stem effecten, koortjes etc. Hierdoor lijkt de (stijl)variatie tussen de nummers ook groter dan ooit, wat het album een aantrekkelijke dynamiek geeft.

Al met al kom ik tot de conclusie dat Chinese Democracy een prima album is en toch zeker een groot deel van de fans van ‘toen’ zou moeten aanspreken. Het zou me niet verbazen dat dit album binnenkort hoog in de Billboard lijst zal binnenkomen.

De toekomst van Guns N’ Roses

Met dit album bewijst Axl dat hij ook zonder de andere bekende namen van toen (Izzy, Slash etc.) een prima album kan afleveren (ok, weliswaar iets later dan de bedoeling was, maar toch). GNR mag wat mij betreft zo doorgaan.

Oh ja, er gaan geruchten dat dit album de eerste is van een drieluik en dat de volgende twee delen uiterlijk in 2012 op de markt gebracht zullen worden. Iemand maakte al de grap dat dat waarschijnlijk wel 2042 zal worden 😉

Enfin, wat vind jij van dit album? Valt het je mee of tegen?