Ik heb Flavors Of Entanglement, het nieuwe album van Alanis Morissette al een tijdje in huis, en ik stelde het (onbewust) elke keer uit er iets over te schrijven. Misschien wilde ik niet toegeven dat ik het album na 1 a 2 keer luisteren vond tegenvallen? Hoewel het album wel is gaan groeien in de afgelopen 2 weken, is dat teleurstellende gevoel nog niet verdwenen.
Moet ik er nog vaker naar luisteren om van mening te veranderen?
Electro-rock geluid
Het meest opvallende van Flavors Of Entanglement is dat Alanis het ietwat organische geluid heeft verwisseld voor een Electro-rock geluid, dat ook al te horen was op haar aardige Crazy single uit 2005. Deze sound geeft het album een experimenteel en daardoor minder toegankelijk tintje, iets wat me doet denken aan haar Supposed Former Infatuation Junkie album.
Ondanks deze verandering van sound is het wel weer een typische Alanis plaat geworden, scherpe teksten en ook hier ontbreken (gelukkig) haar fraaie ballads niet, zoals Torch en het erg fraaie Not As We:
Underneath
Underneath is de eerste single van Flavors Of Entanglement. Het is een aardig nummer, maar valt me toch een beetje tegen, ondanks de fraaie clip:
Succes?
Het is alweer een tijdje geleden dat ze haar laatste top 40 hitsingle scoorde en ik vermoed dat de single Underneath daar niet veel verandering in zal brengen. Flavors Of Entanglement verkoopt ook niet zo goed als het eerder genoemde Supposed Former Infatuation Junkie, dat ze uitbracht op het toppunt van haar roem, ongeveer 10 jaar geleden, toen ze dankzij Jagged Little Pill de wereld aan haar voeten had gekregen.
Jagged Little Pill vloek
Uit een recente poll op m’n Popkwiz sites bleek (weer) dat Jagged Little Pill veruit haar populairste album is (zowel in Nederland als daarbuiten). Eerder schreef ik in een Open brief aan Alanis al dat alles wat ze nog zal doen vergeleken zal worden met dat ene album.
Ik zie artiesten graag experimenteren met hun ‘sound’, en denk dat dit zelfs een voorwaarde is voor grote artiesten om populair te blijven. Maar bij Alanis hoop ik toch stiekum dat ze terugkeert naar een organischere aanpak (en daarmee tijdlozer) en zo met een tweede Jagged Little Pill op de proppen komt: Een toegankelijk en gebalanceerd album, met ballads en uptempo nummers, waarbij alle nummers singletjes zouden kunnen zijn. Flavors Of Entanglement is dat helaas niet.